Terrier brazylijski
O rasie

Terier brazylijski to niezbyt duży, harmonijnie zbudowany pies, o dość mocnej sylwetce, ale nie ciężki. Jest bystry, aktywny, przyjacielski – lubi towarzystwo człowieka. Jest jego lojalnym towarzyszem. Posiada łowiecką smykałkę, ale jest traktowany zdecydowanie jako pies do towarzystwa. Jednocześnie jest czujny, dobrze pilnuje swojego terenu i swojej rodziny.
Terier brazylijski lubi każdą formę aktywności, jest wytrzymały, lubi ruch na powietrzu u boku swojego pana.
Szata jest gęsta, krótka i mocno przylegająca, odporna na niesprzyjające warunki pogodowe. Mimo, że jest to pies zdecydowanie domowy, to przy sprzyjającej aurze dobrze znosi dłuższe przebywanie na zewnątrz. Szata wymaga jedynie okresowej, nieskomplikowanej pielęgnacji przy pomocy silikonowego zgrzebła. Po deszczu wystarczy przetrzeć ją suchym ręcznikiem.

 

WZORZEC RASY FCI

 

Pochodzenie: Brazylia
Data publikacji obowiązującego wzorca: 21.05.2007
Użytkowanie: do polowania na drobną zwierzynę, pies do towarzystwa i stróżowania.
Klasyfikacja FCI: grupa 3 teriery, sekcja 1 teriery duże i średnie

Próby pracy nie są wymagane.

KRÓTKI RYS HISTORYCZNY: Przodkowie tego teriera nie pochodzą z Brazylii. W XIX i na początku XX wieku wielu młodych Brazylijczyków studiowało na uniwersytetach europejskich, najczęściej we Francji i w Anglii. Do kraju wracali często z żonami, które zabierały do swej nowej ojczyzny małe pieski w typie teriera. Ci młodzi ludzie wraz z rodzinami wracali, by żyć na swoich farmach, które opuścili na czas studiów. Ich małe pieski adaptowały się do życia na wsi i siłą rzeczy spokrewniły z miejscowym pogłowiem. W ten sposób powstały psy o pewnym wyglądzie i ten fenotyp utrwalił się na przestrzeni kilku pokoleń. Rozwój wielkich miast spowodował, że farmerzy z rodzinami i pracownikami stopniowo zaczęli się do nich przenosić, a ich małe psy kolejny raz zmieniały warunki życia.

WYGLĄD OGÓLNY: Wysmukły pies średniego wzrostu, proporcjonalny, budowa jego jest silna, ale nie ciężka, sylwetka zamyka się w kwadracie, a jej linie są zaokrąglone, co odróżnia teriera brazylijskiego od foksteriera krótkowłosego psa o obrysie kanciastym.

CHARAKTER I ZACHOWANIE: Ruchliwy, bystry, aktywny i ostry, przyjacielski i miły dla znajomych.

GŁOWA: Oglądana z góry ma kształt trójkątny, szeroka u nasady o uszach dobrze rozstawionych, zwęża się znacznie od oczu ku koniuszkowi kufy. Gdy patrzymy na głowę z profilu, górna jej linia lekko unosi się od koniuszka nosa do stopu, w tym miejscu, na wysokości oczu kieruje się wyraziście ku górze, a jej przedłużenie biegnące do guza potylicznego jest lekko wypukłe. Mózgoczaszka jest zaokrąglona i lekko spłaszcza się w okolicy czołowej. Przy oglądaniu z góry, boczne linie zwężają się na poziomie oczu. Odległość między zewnętrznym kątem oka a nasadą ucha jest taka sama jak pomiędzy oboma zewnętrznymi kątami oczu. Wyraźne wgłębienie bruzdy czołowej. Stop zaznaczony.

Trzewioczaszka:
Trufla nosowa: średnio rozwinięta, ciemnej barwy, należycie otwarte nozdrza.
Kufa oglądana z góry ma kształt trójkąta równobocznego, którego podstawą są dwa kąty zewnętrzne oczu a czubkiem jest koniuszek nosa. Kufa jest mocna, należycie wyrzeźbiona pod oczami, spadzista w okolicy stopu.
Wargi suche, ścisłe, tak przylegające, że przykrywają zęby, szczęka i żuchwa tworzą dokładne zamknięcie.
Uzębienie regularnie rozstawione i dobrze rozwinięte 42 zęby zwarte w zgryzie nożycowym. Policzki dobrze rozwinięte, suche.
Oczy umiejscowione w połowie odległości między truflą nosową a guzem potylicznym, dobrze rozstawione. Odległość pomiędzy zewnętrznymi kątami oczu jest taka sama jak od kąta zewnętrznego oka do czubka nosa. Gdy patrzymy na nie od przodu, są duże, średnio wypukłe o wyraźnie rozwiniętych łukach nadoczodołowych, zaokrąglone o bystrym, żywym wyrazie. Tak ciemne, jak to tylko możliwe. U psów o łatach błękitnych oczy są szaroniebieskie, u tych które mają brązowe znaczenia są brązowe, zielone lub niebieskie.
Uszy osadzone bocznie na wysokości oczu, znacznie rozstawione jedno od drugiego, mają trójkątny kształt i są półuniesione. Ich koniuszki kierują się ku zewnętrznym kątom oczu. Uszy nie są kopiowane.

SZYJA: Umiarkowanie długa, proporcjonalna, pasująca do głowy. Wtapia się harmonijnie zarówno w tułów, jak i w głowę. Szlachetna w obrysach, sucha, w górnej linii lekko łukowata.

TUŁÓW: Wyważony, nie za ciężki, sylwetka o opływowych liniach, w obrysie kwadratowa.
Kłąb dobrze uwypuklony, harmonijnie połączony z kończynami przednimi.
Górna linia mocna i prosta, lekko opadająca od kłębu w kierunku zadu.
Grzbiet stosunkowo krótki i dobrze umięśniony.
Lędźwie krótkie i silne, harmonijnie łączą się z zadem.
Zad lekko skośny, dobrze rozwinięty i umięśniony, ogon nisko osadzony.
Klatka piersiowa średniej szerokości, nie stanowi przeszkody dla swobodnie pracujących przednich kończyn.
Przedpiersie mało uwydatnione.
Mostek jest długi, a żebra dobrze wysklepione. Pozycja mostka jest pozioma przy małym zagięciu. Klatka piersiowa sięga łokci.
Linia dolna lekko wznosząca się ku tyłowi, ale nie charcia.

OGON: Może być od urodzenia krótki lub długi i w dowolnej postaci zostawiony. Ale nie powinien sięgać poza staw skokowy. W kraju pochodzenia rasy długi ogon był zwykle skracany.
Ogon kopiowany: między drugim a trzecim kręgiem, krótki, nisko osadzony.
Ogon niekopiowany: krótki, nie sięga poza staw skokowy, osadzony nisko, dość mocny, noszony do góry, ale nie zakręcony nad grzbietem.

KOŃCZYNY:
Kończyny przednie: gdy patrzymy na nie od przodu, są proste, umiarkowanie rozstawione. Kończyny tylne są szerzej rozstawione, także proste.
Łopatki długie, skośne, tworzące kąt 110 – 120°.
Ramiona mniej więcej tej samej długości co kości łopatek.
Łokcie blisko ciała, położone na poziomie dolnej linii klatki piersiowej.
Przedramiona proste, cienkie i suche.
Nadgarstki tworzą otwarte kąty.
Śródręcza proste i cienkie.
Łapy o zwartych palcach, które nie kierują się na zewnątrz ani do wewnątrz, tworzą zajęczą łapę, dwa środkowe palce są dłuższe.
Kończyny tylne silnie umięśnione.
Uda dobrze rozwinięte o mocnej muskulaturze.
Stawy kolanowe tworzą otwarty kąt.
Podudzia w dobrej proporcji z udami.
Stawy skokowe wysoko plasowane o rozwartych kątach.
Śródstopia proste.
Łapy zwarte, dłuższe od łap kończyn przednich.

CHÓD: Elegancki, swobodny i szybki. Mało wydajny wykrok.

SKÓRA: Dobrze przylegająca do ciała, nie luźna, sucha.

OKRYWA WŁOSOWA: Włos krótki, śliski, cienki, ale nie miękki, dobrze przylegający, podobny do szczurzego. Poprzez sierść nie powinna prześwitywać skóra. Włos jest delikatniejszy na głowie, uszach, spodniej stronie szyi, dolnych i wewnętrznych partiach kończyn przednich oraz wewnętrznej stronie ud.
Umaszczenie: zasadniczo białe w łaty czarne, rudobrązowe lub niebieskie. Typowe dla rasy są charakterystyczne znaczenia: podpalania ponad oczami, na bokach kufy i obu policzkach, we wnętrzu, u nasady i na obramowaniach uszu. Podpalanie powinno okalać różnokolorowe łaty rozmieszczonych na tułowiu. Głowa powinna być w łaty czarne, brązowe lub niebieskie obejmujące czoło i ciemiona, a także wierzch uszu. Może przez nią biec biała strzałka, mogą być też rozłożone symetrycznie i harmonijnie białe znaczenia. Najlepiej gdy występują na bokach kufy i wzdłuż bruzdy czołowej.

WZROST I WAGA:
Wysokość w kłębie: dla samców 35-40 cm, dla suk 33-38 cm.
Waga maksymalna: 10 kg.

WADY: Wszelkie odchylenia od powyższego wzorca powinny być traktowane jako wady i oceniane stosownie do ich stopnia.

• ogólne niedostatki budowy;
• kończyny inne niż proste;
• sierść długa lub nietypowa;
• błędy w umaszczeniu;
• stojące uszy;
• źle ułożone lub luźne łopatki.

WADY DYSKWALIFIKUJĄCE:

• agresja, bądź lękliwość;
• zad inny niż lekko wysklepiony;
• przodozgryz lub tyłozgryz;
• brak harmonii, ogólnie nietypowa budowa.

Psy posiadające widoczne wady fizyczne lub odchylenia psychiczne powinny być dyskwalifikowane.

UWAGA: Samce powinny mieć normalnie rozwinięte dwa jądra umieszczone w mosznie.