AktualnościO hodowliMoje psySzczeniętaManchester terrierAktualnościPlany hodowlaneMiotyaktualneodchowaneTerrier brazylijskiAktualnościPlany hodowlaneMiotyaktualneodchowaneInformacje dodatkoweGaleriaO rasieManchester terrierTerrier brazylijskiKontakt
FCI ZKwP

Manchester terrier
O rasie

Manchester terrier

Manchester terrier to nieduży, elegancki pies, o smukłej i umiarkowanie umięśnionej sylwetce. Przyciąga uwagę swoją czarną i niezwykle błyszczącą sierścią oraz soczystym, mahoniowym podpalaniem.
Jest to pies, który lubi każdą formę aktywności – może śmiało towarzyszyć rowerzyście, biegaczowi, ale też swobodnie porusza się podczas spacerów miejskich. To, że aktywność sprawia mu przyjemność nie oznacza, że nie lubi wylegiwać się na miękkiej kanapie otulony ciepłym kocykiem. Z uwagi na delikatną, aksamitną szatę, nie nadaje się do trzymania na stałe w kojcu, na zewnątrz. Jest to zdecydowanie pies domowy. Ukierunkowany na swojego przewodnika, zapatrzony w niego bezgranicznie, lojalny i oddany, łatwo daje się szkolić i robi to chętnie. Ponieważ ceni sobie towarzystwo człowieka, nie nadaje się do rodziny, która większość dnia jest poza domem, w pracy czy szkole. Wymaga poświęcenia mu czasu i uwagi.
Manchester terrier nie wymaga specjalnej pielęgnacji sierści – jest ona bardzo krótka, dlatego wystarczy na co dzień przecierać ją czystą wilgotną szmatką, a w okresie wymiany okrywy włosowej (w sezonie letnim około 2-3 tygodnie) wyczesać martwy włos co jakiś czas za pomocą silikonowego zgrzebła.

 

WZORZEC RASY FCI

 

Pochodzenie: Wielka Brytania
Data publikacji obowiązującego wzorca: 13.10.2010
Użytkowanie: terier
Klasyfikacja FCI: grupa 3 teriery, sekcja 1 teriery duże i średnie

Próby pracy nie są wymagane.


KRÓTKI RYS HISTORYCZNY: Nazwa tego teriera wskazuje na jego pochodzenie; jest prawdopodobne, że wśród jego przodków znajduje się whippet. Ten elegancki i pełen wdzięku terier był niegdyś szczurołapem, a i dzisiaj potrafi szybko i skutecznie rozprawić się z gryzoniami. Konkursy zabijania szczurów odbywające się zazwyczaj w pubach osiągnęły szczyt swej popularności w połowie wieku XIX. Szczególnie słynął z nich Manchester, gdzie urządzano je co tydzień, a tamtejsze teriery stały się niebawem powszechnie znane.

WRAŻENIE OGÓLNE: Zwarty, elegancki, silny, o odpowiedniej masie.

ZACHOWANIE/TEMPERAMENT: Bystry czujny, wesoły, z pasją łowiecką, oddany właścicielowi, zrównoważony.

GŁOWA:

Mózgoczaszka:
Czaszka: długa, płaska, wąska i klinowata o prostym profilu, bez wyraźnych policzków.

Trzewioczaszka:
Nos: Intensywnie czarny.
Kufa: dobrze wypełniona pod oczami. Zwęża się stopniowo ku nosowi.
Wargi: ściśle przylegające.
Uzębienie: szczęka i żuchwa tej samej długości, zwarte w zgryzie nożycowym, to znaczy, że siekacze górne zakrywają w ścisłym kontakcie siekacze dolne i są ustawione pionowo.
Oczy: stosunkowo małe, ciemne i błyszczące, w kształcie migdała, nie mogą być wyłupiaste.
Uszy: małe, w kształcie litery „V”, noszone wyraźnie powyżej wierzchołka czaszki, opadają do przodu nad oczami, dotykając czoła.

SZYJA: Dość długa, zwęża się od łopatek ku głowie, bez luźnego podgardla, z profilu lekko łukowata (wysklepiona).

TUŁÓW: Krótki.
Lędźwie: lekko wysklepione
Żebra: dobrze wysklepione.
Dolna linia: podciągnięta w słabiznach.

OGON: Krótki, osadzony w miejscu, gdzie kończy się wypukłość zadu, gruby u nasady, zwęża się ku koniuszkowi, nie powinien być noszony ponad linią grzbietu.

KOŃCZYNY:
Kończyny przednie: Front jest głęboki i wąski.
Łopatki: skośnie ułożone o czystym zarysie (suche).
Przedramię: kończyny przednie dość proste, wyraźnie podstawione pod psem, długości proporcjonalnej do tułowia.
Łapy: małe, prawie zajęcze, mocne, o dobrze wysklepionych palcach.
Kończyny tylne: silne i dobrze umięśnione, ani iksowate ani beczkowate.
Kolana: dobrze kątowane.
Łapy: małe, prawie zajęcze, mocne, o dobrze wysklepionych palcach.

CHODY: Swobodne i harmonijne, o długim wykroku kończyn przednich i mocnym napędzie tylnych. Akcja kończyn równoległa.

SZATA: Sierść: ściśle przylegająca, gładka, krótka i błyszcząca, sprężysta.
Maść: głęboka czerń i soczyście mahoniowe podpalanie rozmieszczone następująco: głowa - kufa podpalana. Trufla i grzbiet nosa głęboko czarne. Powyżej oczu i na policzkach małe mahoniowe plamki. Żuchwa i podgardle podpalane, a odgraniczony zakres barwy układa się na kształt litery „V”. Kończyny przednie poniżej nadgarstków podpalane, ale na każdym palcu powinna być czarna kreska. Kreski te są wyraziste, jakby wyrysowane wzdłuż palców na wierzchu łapy. Z przodu, nad łapą znajduje się wyraźnie odgraniczona czarna plamka, jak odcisk kciuka. Strona wewnętrzna kończyn tylnych jest podpalana, na wysokości kolan następuje rozgraniczenie dwóch barw. Podpalany jest spód ogona i okolice odbytu. Znaczenie to powinno być jak najwęższe w kształcie, tak, by przykrywał je ogon. Dwie małe plamki podpalania znajdują się po obu stronach klatki piersiowej, na froncie.
Podpalanie wierzchnich partii kończyn tylnych, potocznie zwane „portkami” jest niepożądane. W żadnym razie czerń nie powinna się wtapiać w partie podpalane, odgraniczenie obu barw powinno być wyraźne.

WIELKOŚĆ: Idealna wysokość w kłębie: dla samców wynosi 41 cm, dla suk 38 cm.

WADY: Wszelkie odstępstwa od powyższego wzorca powinny być traktowane jako wady i oceniane w zależności od ich stopnia oraz wpływu na stan zdrowia i dobre samopoczucie psa.

WADY DYSKWALIFIKUJĄCE:

  • Agresja lub wyraźna lękliwość
  • Psy posiadające wyraźne wady fizyczne lub odchylenia psychiczne powinny być dyskwalifikowane.


UWAGA: Samce muszą mieć normalnie rozwinięte dwa jądra umieszczone w mosznie.

Strona używa cookies (ciasteczek). Korzystając ze strony wyrażasz zgodę na używanie cookies, zgodnie z aktualnymi ustawieniami przeglądarki.

Zamknij